Waar er in nagenoeg heel Brabant alle wedstrijden afgelast waren door de hevige regenval was er één opstandige vereniging, UDI. Niet gek, UDI beschikt namelijk over drie kunstgrasvelden, toch was er een probleem. In de ochtend zouden er vier wedstrijden gespeeld moeten worden op Sportpark Parkzicht. Een kunstgrasveld te weinig dus en nu kunt u vast wel raden welke talenten ‘de natuurwei’ in werden gestuurd. Onder erbarmelijke omstandigheden, ook nog eens om 10.00 uur in de ochtend, werd er afgetrapt tegen een tegenstander die al eens met 7-0 huiswaarts was gestuurd. Door het enkel te lezen zakt de moed al spontaan in de (natte) schoenen. Enfin, afgetrapt moest er worden.

Direct werd duidelijk dat het de wedstrijd zou worden die iedereen verwachtte, Boekel domineerde. Het duurde dan ook niet lang tot de 0-1 viel. Na een aantal keer combinerend er niet door heen te zijn gekomen was laatste man Jop Wammes er klaar mee. Hij stoomde op met de bal aan de voet en van een meter of 25 schoot hij met zijn ‘chocoladebeen’ verwoestend hard raak in de verre kruising, een wereldgoal. Niet veel later maakte Wammes ook de 0-2 en zo was de wedstrijd binnen tien minuten eigenlijk al beslist. Uit een corner van Ronald van der Horst kopte Wammes beheerst raak. De Boekelaren kregen nog voldoende kansen om snel de marge uit te breiden, maar de scheids- en grensrechter hadden daar andere gedachten over. Iedere keer dat er een Boekelaar de diepte in gestuurd werd ging de vlag omhoog en werd er afgefloten. Ongeacht of het ook daadwerkelijk buitenspel was. Op die wijze kreeg de grensrechter zelfs twee doelpunten afgekeurd waarvan er minimaal één zeer discutabel te noemen was. Alsof dat nog niet voldoende was kregen de Boekelaren ook nog eens twee mogelijke penalty’s door de neus geboord. Waarvan er ook minimaal een gegeven had moeten worden. Waar de scheidsrechter als het om de Boekelaren ging dus geen enkele moeite had om zijn fluit te vinden was de leidsman deze bij mogelijke dan wel zuivere overtredingen van Udense zijde op onverklaarbare wijze ineens kwijt. Uiteindelijk werd het vijf minuten voor rust alsnog 0-3. Tim van den Boom gaf een scherpe voorzet achter de verdediging die Jeffrey Minten tot doelpunt promoveerde. Verbazingwekkend genoeg ging de vlag dit maal niet omhoog. Waar de Boekelaren dus naar hartenlust aanvielen kon de thuisploeg hier niets tegenover stellen. De eenzame spits aan Udense zijde, ‘Koentje’ genoemd (het was overigens een hele Koen), ploeterde wat hij kon, maar was kansloos tegen het heersende duo Wammes/Hurkmans.
 

In de tweede helft was bijna alles hetzelfde. Grootste wijziging was dat keeper Jan Bergmans met een trui, trainingsjack en handdoek om zijn hoofd geknoopt de kou tegemoet ging in plaats van te vernikkelen in de koude regen in enkel zijn shirt zoals in de eerste helft. Bij een zonnetje en een graad of 25 kan het prima vertoeven zijn in een gemakkelijke wedstrijd voor een keeper, maar dagen zoals deze zondag wil iedere keeper snel vergeten.  Ondanks het feit dat door het kapot gelopen veld van goed voetbal nagenoeg geen sprake meer kon zijn viel er voor de Boekelaren toch nog het een en ander te juichen. Bij het vergaren van een corner zag Minten dat de Udenaren niet aan het opletten waren en speelde de bal snel op Van den Boom. Deze trok op zijn beurt naar de goal en gaf de bal hard en laag op Wammes. Deze frommelde de bal via de binnenkant van de paal en de keeper in het doel, een echte ‘Wammes-goal’. Zijn derde van de ochtend dus, maar de scheidsrechter was zo flauw om hem niet de bal mee naar huis te geven. Uiteindelijk viel de 0-5 ook nog en de mensen die denken dat daar het minst om gejuicht zou worden komen bedrogen uit, het tegenovergestelde was waar. Van den Boom faalde in een duel met de doelman door op de paal te schieten, maar daardoor kwam de bal pardoes voor de voeten van Teun Hanenberg. De trouwe volgers zullen denken dat Hanenberg ver uit positie liep of dat Van den Boom wel heel hard op de paal schoot, maar Hanenberg, centrumverdediger van beroep, was halverwege de tweede helft als linksbuiten geposteerd na een blessure van Ronald van der Horst. Hanenberg was namelijk tot de aanvang van het seizoen de enige speler die ooit op de lijst heeft gestaan bij het jonge team en nog nooit gescoord had en daar kwam eindelijk verandering in. Beheerst schoot Hanenberg de bal in het volledig vrije doel en een vreugde-explosie volgde. Wie goed leest ziet dat er ‘tot de aanvang van het seizoen’ staat. Dit komt doordat Danny Lampe enkele minuten heeft gemaakt in de eerste wedstrijd van het seizoen, maar met een zware knieblessure uitviel. Het is dus wachten tot hij terugkeert om de lijst te completeren. De Boekelaren stonden dus 0-5 voor en Sam Vonk was in het hele stuk nog amper voorgekomen. Geen enkele assist of doelpunt, dat is niet des Vonks. Wanhopig ging hij op zoek naar doelpunten, maar een maal kwam de doelman als winnaar uit de strijd en de overige keren kwam de grensrechter (verrassend hè) als winnaar uit de strijd, zelfs als hij vanaf eigen helft startte. De grote vraag die rijst is als je zo kansloos bent op ook maar één punt waarom dan alsnog zo gehandeld moet worden.

Ondanks alle belemmerende factoren dus een verwachte eenvoudige overwinning waardoor de Boekelaren nog steeds vooroplopen in de titelrace. Een echte uitdaging wacht aankomende zondag. Dan staat de wedstrijd tegen FC De Rakt 6 op het programma en waar zij eind december een karrevracht aan leenspelers nodig hadden om de Boekelaren te verslaan zullen veel van hen er niet bij zijn aangezien alle teams van FC De Rakt gewoon moeten spelen in tegenstelling tot de vorige keer. Aanstaande zondag, 12.00 uur, Sportpark De Donk, waarschijnlijk Veld 6, Komt Dat Zien!

Zoals altijd: zoals wijlen Johan Cruyff zou zeggen,
 

Los Ballos,

Iker