Eindelijk hadden de mannen waar zij zo lang naar gesnakt hadden, de 2e ronde van de beker. De drie wedstrijden in de beker betekenden aan het einde van de rit zeven punten en dat was eindelijk voldoende om door te gaan. In die tweede ronde wordt er aangetreden tegen MVC 4, een sterk team wat afgelopen jaargang één plaats boven de Boekelaren eindigde na een spannend competitieslot. Wat beloofd dinsdag 23 oktober een spannende wedstrijd te worden, beide teams zijn namelijk nagenoeg ongewijzigd. Maar om niet in dromenland verzeild te raken was het maar goed dat er nog een aantal gure wedstrijden hieraan vooraf moesten gaan. De eerste hiervan, tegen Volkel 7 in de stromende regen. In Volkel moeten de mannen het stellen zonder Jop Wammes, die hoogstpersoonlijk er voor zorgde dat de Boekelaren tóch nog doorgingen (hier leek het niet op tien minuten voor tijd in de laatste bekerwedstrijd) met zijn fameuze hattrick anderen zullen dus de doelpunten moeten maken. Enfin, over tot de orde van de dag.

Vies weer dat was het zeker: regen en om 10 uur ’s ochtends op een dag waar het kwik in De Bilt al niet hoger dan 10,9 graden Celsius zou stijgen. De koudste 23 september ooit gemeten. Waar er vooraf dus al veel negatieve aspecten waren te benoemen was er wel plaats voor een jonge, professionele scheidsrechter. Keurig in het paars, ARAG op het mouwtje en netjes de pasjes controleren. De leidsman begon de wedstrijd met, professioneel als hij is, een ferme fluit en de beide teams begonnen vol goede moet. Al snel werd duidelijk dat met name de Boekelaren aan de bal zouden zijn. Aan geel-zwarte zijde was er simpelweg meer voetbal te vinden. Anders gezegd, aan Volkelse zijde was er nauwelijks voetbal te vinden. Dat dit doelpunten óf goed spel betekent is een tweede. De Boekelaren speelde erg rommelig en zelfs passes over enkele meters verdwenen in rood-witte voeten. Op die manier kwam de thuisploeg ook bij het doel van Jan Bergmans. Waar reddingen vooralsnog niet nodig waren was het wachten op gevaar. In de vijfde minuut was het dan ook zo ver. Uit een corner van Volkel werd de sterke spits bereikt die vrij in kon koppen en deze kans niet onbenut liet. 1-0 tegen de verhouding in, maar fout op fout op fout stapelen kan natuurlijk niet ongestraft voorbij gelaten worden. Waar het niveau verder en verder daalde was de 1-1 daarvoor tekenend. Jeffrey Minten joeg goed door op de verdediging van de thuisploeg, deze treuzelde te lang, schoot tegen het been van Minten aan en de bal vloog pardoes in het net achter de verbouwereerde Volkelse doelman. In zo’n klunzige wedstrijd moet zo’n klunzig doelpunt ook vallen. Hoewel er dus blijdschap was en men aan Boekelse zijde dacht nu gaat het wel goed komen is dat natuurlijk erg gevaarlijk. Niet lang na de 1-1 viel dan ook de 2-1. Bijna een kopie van de 1-0. Een corner op het hoofd van de sterke spits en deze knikt feilloos raak. Waar dus Boekel de overhand had werden zij genadeloos afgestraft voor de slordigheden die zij ten toon spreidde.

In de tweede helft hadden de Volkelnaren nog minder te vertellen dan in de eerste helft. Op een enkele keer balbezit op de Boekelse helft en een zwak schotje na, stelden zij werkelijk niets in het werk om een derde doelpunt te noteren. De Boekelaren waren net als in de eerste helft in balbezit en verdeelde het spel. Het voetbal was net als het weer nog steeds niet goed, maar toch zouden zij op gelijke hoogte komen. Dit was niet te danken aan Sam Vonk. De blonde superspits van de Boekelaren was in de rust in het veld gekomen en waar hij regelmatig een verdediger de huid over de oren haalde was een doelpunt hem niet gegeven. Zoals zo vaak raakte hij de paal, dit keer zelfs twee maal waardoor hij door het publiek ‘De paal van het Torenveld’ werd genoemd. Dit natuurlijk als schertsende verwijzing naar de bijnaam van ‘De Heipaal van het Randveld’, Jop Wammes. Een aantal afstandsschoten en een vrije trap van Rick van Oorschot leverde eveneens niets op. Zelfs een opgelegde kans in een scrimmage na een corner was voor Rik Swinkels (redding keeper) en Vonk (schot op Swinkels) niet voldoende. Uiteindelijk was het wederom een fout van de Volkelse verdediging die voor de gelijkmaker zorgde. Het moest zo zijn in deze werkelijk dramatische wedstrijd. Een lage harde voorzet van Giel Verstraten werd schitterend verlengd door de centrumverdediger aan Volkelse kant. Hij verschalkte zijn eigen keeper door de bal over de doelman in de verre hoek te lobben. Na deze 2-2 werd het toch langzaam duidelijk dat het kwartje alsnog de kant van de Boekelaren op zou vallen. De Volkelnaren waren zelfs voor rust al aan het tijd rekken en dit was in de tweede helft niet anders, maar als men niet aan de bal is kan men ook niet tijd rekken dachten de Boekelaren. Uiteindelijk was het opnieuw Vonk die probeerde te scoren en daar niet in slaagde. Echter, was het Teun ‘Potje’ van den Elzen die voor de bevrijdende intikker zorgde nadat de doelwachter het schot van Vonk niet kon controleren. Zelfs na deze 2-3 maakte Volkel geen aanstalte om een serieuze poging te doen nog een doelpunt te scoren. De wedstrijd was dan ook gespeeld en uiteindelijk floot de jonge leidsman de wedstrijd tot een eind.

Hoewel een overwinning in de eerste wedstrijd altijd belangrijk is, hield het niveau niet over deze zondag. Dit moet beter, al is het de vraag of dat echt nodig is bij de volgende wedstrijd tegen VCO 2. Zij verloren de eerste wedstrijd met 4-0 van Festilent 5 die op hun beurt afgelopen seizoen nog twee maal van de kaart werden geveegd door de geel-zwarten van Zeven. Maar men waakt natuurlijk voor onderschatting.