3 juni was een belangrijke dag voor de mannen van Boekel Sport 7. Hoewel de competitie zo goed als afgelopen was konden zij de derde plaats veiligstellen, een topprestatie mag wel gezegd worden. Dat deze ook nog thuis afgerond mocht worden was een cadeautje. De wedstrijd was namelijk eigenlijk een thuiswedstrijd voor Volkel op 10 juni. Aangezien de mannen van 7 op dat moment niet in Volkel óf Boekel te vinden zijn en waarschijnlijk in beschonken toestand verkeren leek dit hen niet zo’n strak plan. Het teamweekend vindt dan namelijk plaats en zoals eenieder weet: gaat dat voor. Dankzij uitstekend meedenken van wedstrijdsecretaris Bart Verhagen werd de wedstrijd van 9.30 uur op 10 juni ín Volkel verplaatst naar 11.00 uur op 3 juni in Boekel. Net als de derde plaats: een topprestatie! Vol enthousiasme trokken de Boekelaren naar Sportpark De Donk waar zij door kantine-uitbater John van Muyen in korte, zwarte broek en gele sokken opgewacht werden. Er was immers slechts één wedstrijd op het sportpark, Boekel Sport 6 thuis, waardoor Van Muyen ook weer eens wat minuutjes kon pakken. Hoewel Verhagen topwerk verricht had, was dit helaas niet opgepakt door de overige van Boekel Sport en dus moesten de jonge Boekelaren net zo als zo vaak zelf fluiten aangezien niemand afwist van de wedstrijd tegen de Rood-Witte opponent. Voor de 8e maal dit seizoen, wel te verstaan. Maar gelukkig: oefening baart kunst en gewenning zorgt ook voor wat soelaas en berusting. Goed verder op de orde van de dag. Er werd aangetreden tegen Volkel 6, de nummer 9 van de competitie, een eitje zou je zeggen, maar in de warming up bleek al snel dat er verschillende spelers bij zaten die er de vorige keer nog niet bij waren. Erg verrassend op zo'n dag waarop bijna geen enkel team van Volkel meer hoefde te voetballen.

De wedstrijd ving aan, aan de hand van Pim krol. Krol was flink wezen stappen, was veel te laat en bood dus maar aan om te fluiten, erg netjes, dat dan weer wel. Al snel werd duidelijk dat de Volkelnaren uit een ander vaatje tapten dan voorheen. Er was redelijk verzorgd spel en met name de mid-mid maakte een sterke indruk. De wedstrijd ging dan ook gelijk op en met name in het begin waren er weinig kansen te noteren. Er was een klein kansje voor Ronald van der Horst, maar het eerste echte gevaar kwam van de mee opgeschoven centrumverdediger Tim van den Boom. Sam Vonk had de bal pal aan de voet, legde de bal af en zoals zelden voorkomt kon Van den Boom schieten net als met het intrappen altijd zo veel te fanatiek geoefend wordt. Het schot van Van den Boom mocht gerust een pegel genoemd worden. De doelman redde echter adequaat en met wat geluk, want via de vingertoppen, de paal en de rug van de doelwachter besloot het moment als een corner. Even later, in de 35^e minuut, werden ook de Rood-Witten gevaarlijk. Een snelle aanval over rechts leidde tot een goede voorzet waarop de mid-mid vrij in kon koppen. Keeper Jan Bergmans zorgde er echter met een knappe redding voor dat de brilstand gehandhaafd werd. Twee minuten later was het aan de andere kant dan wel raak. Vonk werd weggestuurd door een goede steekpass van Lex van den Hoogen en waar iedereen dacht aan buitenspel, stond de grensrechter van respectabele leeftijd nog op de middenlijn. Vonk maakte een-op-een geen fout en tekende voor zijn 18^e van het seizoen. Ook de 2-0 viel nog voor rust. Het was opnieuw goed voorbereidend werk van Van den Hoogen waardoor uiteindelijk de bal bij Jochem Timmers belandde. Deze gaf de bal af aan rechtsbuiten Van der Horst om hem een voorzet te laten geven. Waar Van der Horst inderdaad aan een voorzet dacht werd de bal aangeraakt en viel pardoes via de lat achter de keeper. Geluk is met de dommen, maar daar malen we niet om. Voordat Krol voor rust wilde fluiten was het Van den Hoogen die nóg een keer de aandacht op zich wilde vestigen door Krol op het hoofd te schieten en hem op de grasmat de doen belandden. Uiteindelijk gingen de beide teams dan toch met een 2-0 stand aan de ranja (credits: Rik Swinkels).

Waar de eerste helft al niet van een geweldig niveau was, was dit in de tweede helft nog een stuk bedroevender. Het ene kolderieke moment volgde het andere op. Sten Hurkmans kapte de rechtsbuiten van Volkel uit waarna deze omviel, gastspeler Nick Bevers miste een bal waarna hij met zijn snufferd de grasmat van dichtbij kon bekijken en zo waren er nog vele momenten van puur kelderklasse-niveau. Uiteindelijk moest de wanorde die aan beide zijde van het veld ten toon gespreid werd natuurlijk ook een doelpunt als gevolg hebben en zo geschiedde. Na wat geklungel achterin bij Boekel belandde de bal bij de mid-mid van Volkel binnen de zestien. Deze maakte geen fout en liet Bergmans kansloos. Verder waren er weinig grote kansen te benoemen op een kans van Nick Bevers na. Hij kreeg na een corner de kans om vrij in te schieten, maar kreeg het voor elkaar om de bal over te werken. Nog meer kolder dus, maar we vergeven het hem. Even later werd het nog wel bijna 2-2 nadat karate kid Thimo van der Wijst een hoofd uitzocht om een ‘kick to the face’ op uit te voeren terwijl deze op goal wilde koppen, maar de bal werd tegen de lat geduwd door Bergmans. Het laatste wapenfeit was een zacht kopballetje dat simpel gepakt kon worden door de rode doelwachter aan Boekelse zijde. Uiteindelijk floot Van den Boom, die Krol had vervangen in de rust, de wedstrijd tot een eind en was de derde plaats veilig gesteld.

Na het vorige seizoen dus opnieuw een jaar met records: snelste doelpunt, grootste winstpartij, grootste verliespartij (laten we dat niet herhalen), meeste aantal doelpunten, meeste doelpunten door één speler (Sam Vonk, 18), hoogste classificering en het meeste aantal punten tot nog toe. Een mooi jaar dus waardoor we smachten naar volgend jaar, want nu is de weg naar boven écht in gezet. Verder willen we nog even stilstaan bij het feit dat de Boekelaren ook afscheid nemen van een speler: Daan van Tilburg. De spits heeft besloten een punt te zetten achter zijn carrière na aanhoudend blessureleed. Ook willen we Rick van Oorschot feliciteren met de verkiezing tot Speler van het Jaar en dat in zijn debuutseizoen nog wel. Verder rest ons een zware voetballoze zomer (ja ja, WK en zo, maar wij hebben het over écht voetbal), maar eerst nog het teamweekend!

Tot volgend jaar waar de pot met goud immer aan het eind van de regenboog gloort.

Zoals altijd: Zoals wijlen Johan Cruyff zou zeggen,

Los Ballos,

Iker